Klasa reakcji na ogień wyrobu budowlanego

Klasa reakcji na ogień (Euroklasa) określana jest  dla pojedynczego wyrobu budowlanego.  Wskazuje, czy i jak wyrób przyczynia się do rozwoju pożaru, tzn. jak szybko się pali i ile energii przy tym wytwarza. Badania reakcji na ogień przeprowadzane są na podstawie normy PN-EN 13501-1.

System klasyfikacji przyporządkowuje wyroby budowlane, ze względu na ich reakcję na ogień,  do jednej z siedmiu podstawowych klas: A1, A2, B, C, D, E, F. Przy czym najlepsze pod względem niepalności, wyroby znajdą się w klasie A1, A2, w kolejnych klasyfikowane są wyroby wykazujące coraz gorsze właściwości, aż do wyrobów klasy F, które nie spełniają wymagań klas wyższych. W kontakcie z ogniem łatwo się zapalają, wytwarzając przy tym ogromne ilości ciepła i szybko rozprzestrzeniając ogień.

Euroklasa może być kombinacją trzech oznaczeń klasy podstawowej i dwóch uzupełniających.  Klasyfikacje dodatkowe związane są z wytwarzaniem dymu oraz płonących kropli/cząstek. 

• Klasy emisji dymu:
  s1 – bez lub prawie bez dymu,
  s2 – średnia emisja dymu,
  s3 – intensywna emisja dymu
• Klasy możliwość tworzenia płonących kropel i cząstek: 
  d0 – brak płonących kropel,
  d1 – niewiele płonących kropel/cząstek,
  d2 – wiele płonących kropel/cząstek.

Stosowanym określeniom dotyczącym palności takim jak: niepalny, niezapalny, trudno zapalny, łatwo zapalny, niekapiący, samogasnący, intensywnie dymiący odpowiadają klasy reakcji na ogień podane w poniżej tabeli [załącznik nr 3 rozporządzenia [4]):