Izolacyjność akustyczna

Sposób podejścia do zagadnienia izolacyjności akustycznej odpowiada podziałowi dotyczącemu rodzaju dźwięku. Zgodnie z powyższym zagadnienia dotyczące izolacyjności akustycznej można podzielić na dwie grupy [6]:

• izolacyjność od dźwięków powietrznych - odporność przegrody na przenoszenie dźwięków powietrznych, wyrażaną najczęściej za pomocą wskaźników R_A,1,R, R’_A,1, D_nT,A1, R’_A,2, D_nT,A2,
• izolacyjność od dźwięków uderzeniowych - odporność przegrody na przenoszenie dźwięków uderzeniowych, wyrażaną najczęściej za pomocą wskaźników L_n,w,R, L’_n,w.

W sposób schematyczny podział ten przedstawiono na rysunku 1.
 

Rys.1. Schematyczne przedstawienie podziału stosowanego przy analizie izolacyjności akustycznej przegród w budynku z punktu widzenia wymagań normowych [6].

W przypadku ścian wewnętrznych, stawiane im wymagania izolacyjności od dźwięków powietrznych najczęściej wyrażone są wartością wskaźnika R_A,1, R’_A,1 lub D_nT,A,1. W wyjątkowych sytuacjach, kiedy w pomieszczeniu po drugiej stronie przegrody występuje hałas niskoczęstotliwościowy odpowiadający widmu nr 2 [12] należy przyjąć do oceny wskaźnik R_A,2, R’_A,2  lub D_nT,A,2. Przypadek taki może dotyczyć przykładowej sytuacji kiedy mamy do czynienia z koniecznością oddzielenia się od pomieszczenia technicznego w którym będzie znajdować się źródło dźwięku o charakterystyce widmowej hałasu wskazującej na istotny udział niskich częstotliwości. W standardowej sytuacji kiedy mamy do czynienia z hałasem bytowym w postaci rozmów, zabawy dzieci, muzyki odtwarzanej z odbiorników radiowych i telewizyjnych wystarczającym jest odniesienie się do wskaźników obliczonych przy wykorzystaniu widma nr 1. Należy pamiętać, że decyzja o przyjęciu kryterium oceny ściany wg wskaźnika obliczonego przy wykorzystaniu widma nr 2 wiąże się z postawieniem zdecydowanie wyższych wymagań projektowanej ścianie niż ma to miejsce w przypadku widma nr 1. 

W przypadku stropów z podłogą, stawiane im wymagania dźwiękoizolacyjności w zakresie dźwięków powietrznych najczęściej wyrażone są wartością wskaźnika R_A,1, R’_A,1. lub D_nT,A,1. W wyjątkowych sytuacjach, kiedy w pomieszczeniu po drugiej stronie przegrody występuje hałas niskoczęstotliwościowy odpowiadający widmu nr 2 [12] należy przyjąć do oceny wskaźnik R_A,2, R’_A,2  lub D_nT,A,2. Przypadek taki może dotyczyć przykładowej sytuacji kiedy mamy do czynienia z koniecznością oddzielenia się od pomieszczenia technicznego w którym będzie znajdować się źródło dźwięku o charakterystyce widmowej hałasu wskazującej na istotny udział niskich częstotliwości. W standardowej sytuacji kiedy mamy do czynienia z hałasem bytowym w postaci rozmów, zabawy dzieci, muzyki odtwarzanej z odbiorników radiowych i telewizyjnych wystarczającym jest odniesienie się do wskaźników obliczonych przy wykorzystaniu widma nr 1. Należy pamiętać, że decyzja o przyjęciu kryterium oceny stropu wg wskaźnika obliczonego przy wykorzystaniu widma nr 2 wiąże się z postawieniem zdecydowanie wyższych wymagań projektowanemu stropowi niż ma to miejsce w przypadku widma nr 1. W przypadku dźwięków uderzeniowych wymagania dotyczą wskaźnika L_n,w,R i L’_n,w.

W przypadku wymagań stawianych przegrodom zewnętrznym (ścianom i stropodachom) interesuje nas wyłącznie izolacyjność od dźwięków powietrznych – najczęściej wyrażona wskaźnikiem R’_A,2. W wyjątkowych sytuacjach, kiedy na zewnątrz przegrody występuje hałas odpowiadający widmu nr 1 z normy [12] należy przyjąć do oceny wskaźnik R’_A,1. Doświadczenie wskazuje, że sytuacja taka występuje bardzo rzadko. Dodatkowo przyjęcie wskaźnika R’_A,2 stawia rozwiązanie projektowe po „stronie bezpiecznej” w stosunku do wskaźnika R’_A,1. Znormalizowany został również sposób pomiaru dźwięku generowanego przez deszcz padający na dach [15]. Najczęściej określany jest on za pomocą poziomu intensywności dźwięku L_I lub L_IA w funkcji częstotliwości f = 100÷5000 Hz dla pasm szerokości 1/3 oktawy. Może być przedstawiany również w postaci poziomu całkowitego. Na ten moment brak jest wymagań w zakresie poziomu intensywności dźwięku deszczu padającego na elementy budowlane.