Poziom uderzeniowy znormalizowany

Izolacyjność od dźwięków uderzeniowych stropów opisuje poziom uderzeniowy znormalizowany L_n. Definiujemy go jako poziom uderzeniowy odniesiony do równoważnego pola powierzchni dźwiękochłonnej odniesienia w pomieszczeniu odbiorczym [8].

(1)

gdzie:
L_i – poziom uderzeniowy w pomieszczeniu odbiorczym, dB,
A – równoważne pole powierzchni dźwiękochłonnej pomieszczenia odbiorczego, m²,
A₀ – pole powierzchni dźwiękochłonnej odniesienia, dla mieszkań przyjmuje się A₀ = 10 m².

Jeżeli przegroda budowlana rozdziela dwa pomieszczenia, w których pola akustyczne można uznać za rozproszone i jeżeli przenikanie dźwięku między pomieszczeniami odbywa się tylko przez tę przegrodę, to izolacyjność akustyczną właściwą przegrody wyrazić możemy za pomocą różnicy poziomów ciśnień akustycznych występujących po obu stronach przegrody, zgodnie ze wzorem (2). 

Określony za pomocą wzoru (2) poziom uderzeniowy znormalizowany przyjmuje różne wartości dla różnych częstotliwości tworząc wykres.

Wykres taki pozwala na dokładną analizę właściwości dźwiękoizolacyjnych stropu w zależności od częstotliwości. W praktyce inżynierskiej znacznie prościej jednak jest posługiwać się wartościami jednoliczbowymi. Stąd izolacyjność od dźwięków uderzeniowych stropu może być opisana za pomocą wskaźnika poziomu uderzeniowego znormalizowanego L_n,w. Mechanizm wyznaczenia wskaźnika L_n,w polega na porównaniu wartości L_n w poszczególnych pasmach częstotliwości z odpowiednimi normowymi wartościami odniesienia. Normowe wartości odniesienia poziomu uderzeniowego w pasmach tercjowych i oktawowych przedstawiono w tablicy 1.

W celu wyznaczenia wskaźnika L_n,w, krzywą normową odniesienia należy przesuwać skokowo co 1 dB w kierunku krzywej pomiarowej aż do momentu, w którym suma niekorzystnych odchyleń będzie możliwie jak największa, lecz nie przekroczy przy pomiarach w pasmach 1/3 oktawowych wartości 32,0 dB, natomiast przy pomiarach w pasmach oktawowych 10 dB. Za niekorzystne odchylenie dla danej częstotliwości uważa się takie, gdy wynik pomiaru jest większy od wartości normowej odniesienia. Wartość w decybelach, krzywej odniesienia dla 500 Hz, po przesunięciu jej zgodnie z tą procedurą jest wartością wskaźnika ważonego poziomu uderzeniowego znormalizowanego L_n,w (pomiary laboratoryjne) lub L’_n,w (pomiary terenowe). W przypadku pomiarów w pasmach oktawowych wartość krzywej odniesienia po jej przesunięciu, zmniejszona o 5 dB jest wartością wskaźnika L_n,w lub L’_n,w. Na rys. 1 pokazano wykres poziomu uderzeniowego znormalizowanego przykładowego stropu drewnianego z wypełnieniem wełną mineralna produkcji ISOVER w funkcji częstotliwości. Dodatkowo na rysunku pokazano mechanizm określania wskaźnika Ln,w poprzez przesunięcie krzywej normowej odniesienia w kierunku wartości zmierzonych zgodnie z procedurą opisaną powyżej.

Rys. 1. Schematyczne przedstawienie procedury wyznaczenia wskaźnika ważonego poziomu uderzeniowego znormalizowanego L_n,w dla przykładowego stropu drewnianego z wypełnieniem wełną mineralna produkcji ISOVER