Izolacyjność akustyczna przybliżona od dźwięków powietrznych  

Parametry dźwiękoizolacyjne wzorca przegrody wyznaczone w badaniach laboratoryjnych, dotyczą sytuacji, gdy jedyną drogą przenoszenia dźwięku jest droga bezpośrednia przez przegrodę rozdzielającą pomieszczenia. W praktyce w budynku oprócz drogi bezpośredniej występują drogi pośrednie przenoszenia dźwięku. W takim przypadku mówimy o izolacyjności akustycznej przybliżonej.

W celu wyjaśnienia wymagań dotyczących izolacyjności akustycznej przybliżonej należy zdefiniować możliwe drogi przenoszenia dźwięku między pomieszczeniami. Rysunek 1 przedstawia schemat dotyczący dróg przenoszenia dźwięku miedzy pomieszczeniami które należy uwzględnić rozpatrując przybliżoną izolacyjność akustyczną właściwą między pomieszczeniami w budynku.

Rys. 1. Schemat dotyczący dróg przenoszenia dźwięków powietrznych między pomieszczeniami mogących występować w budynku [7]

Na rys. 2 pokazano te same drogi przenoszenia dźwięku lecz w widoku przedstawiającym sąsiadujące pomieszczenia. Widok dotyczy rzutu na płaszczyznę poziomą jednak mechanizm można z łatwością transponować na przekrój pionowy. Występowanie poszczególnych dróg przenoszenia dźwięku w danej sytuacji uzależnione jest od rozwiązań konstrukcyjnych i funkcjonalnych w budynku.

Rys. 2. Schematyczne przedstawienie przenoszenia energii akustycznej całkowitej między pomieszczeniami w budynku; Dd – energia wypromieniowywana bezpośrednio przez element rozdzielający pomieszczenia, Df, Fd, Ff - przenoszenie pośrednie drogami materiałowymi, e – przenoszenie bezpośrednie drogą powietrzną przez składowe zamontowane w elemencie rozdzielającym, s - przenoszenie pośrednie przez system między pomieszczeniami (wentylacja, system korytarzowy, jak również w przypadku przekroju pionowego podłoga podniesiona lub sufit podwieszony) [7]

Ze względu na złożoność metody obliczeniowej dotyczącej wyznaczenia przybliżonej izolacyjności akustycznej właściwej (na budynku) za pomocą algorytmów zawartych w normie [7], Zakład Akustyki Instytutu Techniki Budowlanej opracował metodę szacunkową, pozwalającą w prosty sposób uwzględnić wpływ przenoszenia bocznego. Metodyka przedstawiona została w Instrukcji ITB nr 406/2005 [23]. Metoda szacunkowa określa wskaźnik R’_^A1 wg wzoru:

(5)

gdzie:

R_A,1,R - projektowy wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej właściwej w dB,
Ka – poprawka określająca wpływ bocznego przenoszenia dźwięku, na wartość wskaźnika R’_A,1 w dB.
 

Wartość wskaźnika R_A,1,R należy przyjąć jako skorygowaną wartość wskaźnika R_A,1 wg poniższej zależności:

(6)

Bardzo często w budynkach użyteczności publicznej stosowane są rozwiązania podłóg pływających oraz sufitów podwieszonych. Występujące wówczas wzdłużne przenoszenie dźwięku drogą powietrzną może mieć bardzo istotny wpływ na przybliżoną izolacyjność akustyczną właściwą między pomieszczeniami. Na rys. 3 pokazano schemat dotyczący tej sytuacji.

Rys. 3. Schemat przenoszenia dźwięków powietrznych drogą pośrednią przez a) sufit podwieszony oraz b) podłogę podniesioną [8]

Istnieje możliwość obliczeniowego uwzględnienia pośredniego przenoszenia dźwięku tą drogą za pomocą metodyki określonej w PN-EN 12354-1:2002 [8]. Realizacja zadania wymaga jednak posiadania informacji dotyczących parametrów dźwiękoizolacyjnych sufitu podwieszonego lub/i podłogi podniesionej:

D_n,c – znormalizowana (wzdłużna) różnica poziomów dla sufitu podwieszonego, dB;
D_n,f – znormalizowana (wzdłużna) różnica poziomów dla podłogi podniesionej, dB.

Parametry powyższe podobnie jak izolacyjność akustyczna właściwa wyznaczone powinny zostać przez producentów w badaniach laboratoryjnych w funkcji częstotliwości. Jeżeli w obliczeniach akustycznych posługujemy się metodyką uproszczoną bazującą na jednoliczbowych wskaźnikach, wówczas konieczne jest przyjęcie wartości jednoliczbowych wskaźników oceny znormalizowanej (wzdłużnej) różnicy poziomów D_n,c,A,1, D_n,f,A,1 lub jeżeli mamy do czynienia z hałasem niskoczęstotliwościowym to D_n,c,A,2, D_n,f,A,2.