Klasa odporności ogniowej elementów budynku 

Wymagania w zakresie odporności ogniowej przegród budowlanych i elementów konstrukcji zebrane są w dziale VI rozporządzenia [4]  a w szczególności w §216 do §225. Zapisy zawarte w powyższych paragrafach dotyczą zarówno całości budynku jak i poszczególnych jego elementów. 

Rys.1. Elementy budynku, dla których określa się klasę odporności ogniowej.

Klasy odporności ogniowej zdefiniowano w normie [8] przywołanej w rozporządzeniu [4],  jako podstawowe oddziaływanie termiczne, przy którym należy wykonywać ocenę przegród i elementów budowlanych pod katem odporności ogniowej i pożarowej. Elementy budynku, odpowiednio do jego klasy odporności pożarowej, powinny spełniać, z zastrzeżeniem § 213 oraz § 237 ust. 9 [4], co najmniej wymagania określone w tabeli 1. 

*) Z zastrzeżeniem § 219 ust. 1.[4]. 
 O z n a c z e n i a  w  t a b e l i :
R – nośność ogniowa (w minutach), określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą zasad ustalania klas odporności ogniowej elementów budynku,
E – szczelność ogniowa (w minutach), określona jw.,
I – izolacyjność ogniowa (w minutach), określona jw.,

(–) – nie stawia się wymagań.
¹⁾ Jeżeli przegroda jest częścią głównej konstrukcji nośnej, powinna spełniać także kryteria nośności ogniowej (R) odpowiednio do wymagań zawartych w kol. 2 i 3 dla danej klasy odporności pożarowej budynku.
²⁾ Klasa odporności ogniowej dotyczy pasa międzykondygnacyjnego wraz z połączeniem ze stropem.
³⁾ Wymagania  nie  dotyczą  naświetli  dachowych,  świetlików,  lukarn  i okien  połaciowych  (z  zastrzeżeniem  § 218),  jeśli  otwory w połaci dachowej nie zajmują więcej niż 20% jej powierzchni; nie dotyczą także budynku, w którym nad najwyższą kondygnacją znajduje się strop albo inna przegroda, spełniająca kryteria określone w kol. 4.
⁴⁾ Dla ścian komór zsypu wymaga się klasy E I 60, a dla drzwi komór zsypu klasy E I 30.
⁵⁾ Klasa odporności ogniowej dotyczy elementów wraz z uszczelnieniami złączy i dylatacjami.

Nośność ogniowa oznaczana jest symbolem „R” oraz liczbą. Liczba ta określa jaki czas, w minutach, wytrzymać musi element zanim dozna zniszczenia mechanicznego i straci swoje właściwości mechaniczne co w konsekwencji powoduje przekroczenie dopuszczalnych wartości przemieszczenia lub odkształcenia.  Warunek ten musi spełniać większość części budynku bez ścian działowych czy ścian zewnętrznych nienośnych. 

Szczelność ogniowa („E”) opisuje odporność elementu na przenikanie przez niego płomieni lub gazów. Powierzchnia przez dany czas musi nie dopuszczać do przenikania ognia na nienagrzewaną stronę przegrody. Warunek ten musi spełniać również znaczna większość konstrukcji bez słupów i belek oraz dachów czy ścian w niektórych przypadkach. 

Izolacyjność ogniowa („I”) opisuje czas, w którym przegroda nie może dopuścić do przeniknięcia temperatury na stronę, po której nie występuje pożar.  Co do izolacyjności najmniejsza ilość elementów będzie spełniała to kryterium.

Z klasą odporności ogniowej ściany zewnętrznej  związane jest również wymaganie dotyczące sposobu zamocowania elementów okładzin elewacyjnych do konstrukcji budynku,  które w przypadku wystąpienia pożaru nie mogą odpadać w czasie krótszym niż wynika to z wymaganej klasy odporności ogniowej ściany zewnętrznej, określonej w § 216 ust. 1, odpowiednio do klasy odporności pożarowej budynku  (§ 225 [4] ). 

Przykładowe klasy odporności ogniowej dla wybranych budynków, bez uwzględnienia wyposażenia przedstawiono poniżej: 

Uwaga: 

Klasę odporności pożarowej budynku i klasę odporności ogniowej elementu budynku każdorazowo określa projektant z uwzględnieniem wyposażenia budynku w dodatkowe środki np. urządzenia gaśnicze i inne wyposażenie dodatkowe.